Sprookje Volkel: De Wonderaardappel

‘’Dames en heren, morgen is het eindelijk zover! Dan maken wij de winnaar van de ‘gouden aardappel’ bekend! De jaarlijkse wedstrijd waarbij de eigenaar van de grootste aardappel 10.000 euro krijgt!’’, sprak de man luid tijdens de markt. Lisa hoorde het wel, maar het kon haar niet zoveel schelen. Met haar handen in de zakken van haar jack liep ze het café van haar ouders binnen. Met een zucht zette ze zichzelf op een lege barkruk. ‘’Is er iets, meis’’, vroeg haar vader aan haar. ‘’Het is toch ieder jaar hetzelfde. Boer Henk gaat toch wel winnen. Hij is de grootste en beste aardappelteler uit de hele regio en er is niemand die in zijn buurt komt.’’ Haar vader moest lachen. ‘’Die aardappelwedstrijd zit je weer eens hoog hè?’’ ‘’Ik vind het gewoon niet eerlijk. Ik wil ook gewoon eens winnen. Weet je wat wij met 10.000 euro allemaal kunnen doen voor het café?’’

Haar vader wreef zijn handen droog aan een vaatdoek en haalde zijn schouders op. ‘’Dat geld is zeker welkom, maar wij verkopen bier. Geen aardappelen. Als er nu een bier-verkoop-wedstrijd was, die zouden wij wel kunnen winnen. Maar het is wat het is. Maak je niet zo druk over dingen waar jij toch geen invloed op hebt. Het leven loopt zoals het loopt en is lang niet altijd eerlijk.’’

Achter in het café zat een oud vrouwtje, die steeds verder in de richting van de bar schuifelde. ‘’Meisje, ik hoorde dat jij mee wil doen aan de aardappelwedstrijd?’’‘’Ja’’, zei Lisa zonder haar aan te kijken, ‘’Maar ik heb helemaal geen zaadjes en de wedstrijd is morgen al.’’ ‘’Daar weet ik wel iets op. Hier. Pak maar aan.’’ De vrouw gaf een klein bundeltje aan Lisa. ‘’Wat zijn dit?’’ ‘’Dit zijn aardappelzaadjes, lief kind.’’

‘’Dat vind ik heel aardig van u, maar wat moet ik hier mee? De wedstrijd is morgen al. Alsof die aardappelen ooit op tijd klaar zijn.’’ De oude vrouw moest lachen. ‘’Jij denk zeker dat dit normale aardappelzaadjes zijn? Nee, lief kind. Dit zijn wonderzaadjes. Groeien heel erg snel, het is net magie. Vandaag geplant, morgen oogsten. Echt waar. Je stop ze in de grond en morgen heb jij de grootste aardappel die jij ooit gezien hebt. Succes morgen met de wedstrijd’’ De oude vrouw groette de vader van Lisa, betaalde voor haar drankje en verliet het café. Lisa bekeek het zakje aandachtig en stopte ze in de binnenzak van haar jas. ‘’Hier ga ik vanavond wel mee verder. Kan ik nu ergens meehelpen, pap?’’

Nieuwsgierig als ze is, graaft Lisa die avond wel nog een gat om de zaadjes in te planten. ‘’Ik verwacht er niet heel veel van, maar niet geschoten is altijd mis’’, zei ze tegen haar vader toen ze het huis binnen kwam. ‘’Ik ga naar bed, welterusten!’’

De volgende ochtend scheen door het open raam het zonnetje op het gezicht van Lisa. Met een klein hupje sprong ze haar bed uit en keek ze uit het raam. Lisa wist niet wat ze zag. Buiten in de tuin lag de grootste aardappel die ze ooit had gezien. Minimaal zo groot als een paard. Misschien zelfs wel twee. De oude vrouw had de waarheid gesproken. In een mum van tijd kleedde Lisa zich om, om zich naar de markt te haasten. ‘’Zo, jij hebt lang geslapen!’’, zei haar moeder tegen Lisa toen ze de trap af kwam gelopen. Wrijvend in haar ogen vroeg ze hoe laat het was. ‘’Twaaf uur. Hoezo?’’ ‘’Dan ben ik te laat! Ze zijn al begonnen met de prijsuitreiking!’’

‘’En de winnaar is... boer Henk! Van harte gefeliciteerd!’’ Met een brede glimlach op zijn gezicht stapte de boer het podium op om de prijs in ontvangst te nemen. ‘’Wacht!’’, schreeuwde Lisa toen ze de markt op kwam gerend. De mensen op de markt keken op. ‘’Uhm, waarom moeten wij wachten?’’, vroeg een van de drie juryleden. ‘’Omdat niet boer Henk, maar ik dit jaar de grootste aardappel heb’’, vertelde ze hijgend. ‘’Maar meisje, je hebt niet eens een aardappel bij. Hoe kun je dan zeggen dat je de grootste hebt als je hier met lege handen staat.’’

‘’Omdat ik die van mij zo groot is, dat ik hem niet kan tillen, komen jullie mee?’’ Het organisatiecomité overlegde kort en besloten toen achter Lisa aan te lopen. Een hele stoet omstanders volgde hen naar het huis van Lisa. ‘’Jemig, dit is echt de grootste aardappel die wij ooit hebben gezien! Sorry boer Henk, maar Lisa is de nieuwe winnaar!’’, zei een van de juryleden terwijl hij de bokaal uit de handen van de boer griste. Later die dag, ging Lisa samen met haar vader, twee vrienden en een grote zaag begon Lisa met het snijden van de mega-aardappel. Dit om heerlijk frietjes van te maken en te verkopen.

Volkel heet met carnaval Pieperland en dat is niet zonder reden. Je eet hier bijvoorbeeld heerlijk frietjes op een terras, gemaakt van de lekkerste aardappelen. Wanneer kom jij langs om lekker te smikkelen?